Meditasyon Bahçesi

Misafir

Corulag'da ki yıllardır gördüğü güzel havaların en güzelinde Antelas küçük bir yerleşimin içinden geçerek etrafı kolaçan ediyordu. Knight olduğu gün yollandığı bu gezegene geldiğindeki heycan çoktan bitmişti. Geçen senelerdeki unutulmuşluğunun öfkeside dinmiş yok olmuştu. Yıllardır bu misafirperver halkla yaşamış ve duyguları yerini bilgeliğe bırakmıştı. Her ne kadar içinde ve dışında bir Arkanian olsada bu halktan biri gibiydi. Herkes onu, o da herkesi tanıyordu.
Bu güzel günde karşılaştığı dost yüzlere selam vererek Corulag'ın ona en büyük hediyesine doğru gidiyordu. Bambuların arasından geçtikten sonra küçük bir açıklığa ulaştı. Burası kutsanmış bir güzellikte mükemmel bir meditasyon bahçesi olmuştu onun için yıllarca. Kinini nefretini bambulara kusmuş, onlarda bu genç jedi'ın gelişimine katkılarını bilirmişçesine kabullendiler. Büyüdüğü yere göz gezdirdikten sonra bir kaç bambuyu birbirine bağlayarak yaptığı sedire oturdu. Geriye yaslanarak bulutları ve onlar gibi geleceğin ne gibi değişimler getiriceğini düşünmeye başladı...

Misafir

Eski bir dost.

Yıllar yılı eğitimini izlediği,gözlemlediği bir dostu tamda unutulduğundan emin olduğu bir sırada ziyarete gelmek?

Akla iyi gibi gözüken bir fikir. Master Arnando yıllar boyunca Antelası izlemiş ve gözlememişti.

Tapınağa gelişi,padawanlığını,knightlığını takip etmiş ve onu bu güzel gezegene göndererek Jediların iç hesaplaşmaları arasında zarar görmesini bir nevi engellemişti.

Ama sonunda herşey tam olmasada düzen oturmuşken zamanın bu diliminde Antelasın unutlmama ve bağlı olduğu jedilığa hizmet anı gelmişti.

Resmi olmayan bir gemi ile buraya geldi Üstad fakat tanınmak istediğinden midir? Yoksa onu iyi tanıdıklarından mı olsa hemen tanınmıştı.

Gücün yardımı ve birazdan tanıdığı Antelasın değişmeyeceğini umarak bu bambuların arasında cennet gibi güzel yerde onu düşünürken buldu.

TAmda gözünü kapayıp açarken karşısına dikildi.Gözlerini açtığında onu gördüğünde olsa gerek şaşırmıştı biraz

Sanırım vakitsizce geldim?

Misafir

Gözlerini açtığında önünde dikilen görüntü onu şok etmişti. Sonunda delirdiğini kabullenmek üzereyken üstad konuştu. Antelas inanmıştı sonunda gelmişlerdi. Gözleri yaşarsada kendini tutmuştu. Uzun bir inzivaydı onunki.

"Efendim... Siz..."

Aptallığını fark ederek utançla hemen ayağa kalkıp selam verdi. Kalkarken cüppesine basıp biraz sendeledi. Zaten hatasını fark etmiş biri için büyük hüsran olmuştu. Hayalindeki karşılaşmanın çok dışındaydı.

"Afedersiniz efendim hoş geldiniz.".

Misafir

Hoşbulduk şovalye jedi.Gerçekten sana verilen görevi iyi yerine getirmişsin.Burası huzur ve sukunet kokuyor.

(eliyle gökyüzünü ve dolayısı ile gezegeni gösteriyordu)

Yıllarca umarım seni unuttuğumuzu düşünmemişsindir.

Gözlerini kısara imalı bir şekilde baktı.Ve onun selamına karşılık oda selam verip biraz önce bambulara oturan jedi ın oturduğu yerin karşısına oturdu.Onunda oturmasını istedi.Konuşulacak çok şey vardı belki.

Belkide hiç bir şey.Bunu aralarındaki dialog belirliyecekti .Üstad sustu karşısındakinin bir şeyler söylemesini bekliyordu sanki.

Misafir

Yavaş hareketlerle eski yerine yerleşti öğrenci. Utancı yerini üzüntüye bırakmıştı. Üstadının yüzüne baktı.

"Yıllar önce efendim. Burayı bulmadan önce. Sizden şüphe ettiğim için özür dilerim."

Kısa süre gözlerini çevresindeki doğaya çevirdi. Huzuru bulduğu bu yer içine dengeyide getiriyordu.

"Çok geride kaldı o zamanlar efendim. Görevime gelince efendim pek bir iş yaptığımı söyleyemem çözdüğüm en büyük sorun iki çiftçi arasındaki kâr anlaşmazlığıydı."

Esefle ve derinden bir utançla başı öne eğik gülümsüyordu. Yaşıtları hatta ondan küçükler savaşın en kanlı yerlerinde canlarını verirken o burda oturmuştu. Ağır geliyordu bu işe yaramazlık hissi...

Misafir

Üzülme yaptıkların için.Yaptığın en büyük işin kar anlaşmazlıklarını çözmek olduğunu söyledin.Demekki burasıda varlığından huzurlu idi ki daha kötü olaylar gelişmiyor.

Herkes çizdiği yolda ilerledi.Sonuçta kimimiz can verdik kimimiz sağ kaldık.Ama her jedi bağlı kaldık tapınağa.?

Söylenemez belki bu gördük sonunda bağlı kalmayanlar harcandı gitti savaşlarda.Bağlı kalanlar ise hepimiz bir olduk ve hala yaşıyor felsefemizi yaşatıyoruz.

Bizlerin yaptıkları en iyi şey belkide soyumuza jedilığa bağlı kalmamız.Bu gün bizden öncekileri yaşatıyoruz aslında yaşayarak ve bağlı kalarak tapınağa.

İşte gücün çizdiği bu yolda bu gün artık senin görev yerin burası değil.Artık tapınak görev yerin.Jedi ın artık tapınakta ihtiyacı var sana sabrına ve gücüne.

Çok yakın huzurun geleceği gün tabi ki huzurun gelmesi için ilk kaos lazım o dahada yakınlaştı.Herkes saflarını tuttu.

Son sözünün ardında derin bir iç çekti ve oturduğu yere iyice sindi.Hararetli konuşmasında bir sürü mimik hareketi yapmıştı.

Misafir

Etrafına baktı Antelas. Bir acı saplanmıştı kalbine. Yıllarca evi olan bu güzelliği ve insanları bırakıcaktı. Düzen geri dönmesini istiyordu sonunda.

"Görevim bitti..."

Görevden çok fazlasıydı burası onun için. Youngling'liğinden itibaren hiç ortalıkta biri olmamıştı. Hep sınıfın en arkasında öğrenmesi gerekeni öğrenen, yapması gerekeni yapan sıradan bir öğrenci olmuştu. Şovalye olduğunda da böyle devam etmişti. Burda kendisini özel hissetmişti. İnsanlara yardım etmek ve gözlerindeki minneti görmek. Sınıfın köşesinde oturan o sıradan çocuğun kalbine ulaşmıştı burası. Şimdi tekrar *sınıfının köşesine* dönücekti.

"Görevim bitti. Peki ne zaman dönüyoruz üstad?".

Misafir

Bana kalsa hemen fakat bu fazla bencilce olur .Kesinlikle vedalaşmaların vardır bunun için ben biraz protolle ilgileneyim sende bu arada tamamlarsın vedalaşmalarını.

Misafir

Antelas yerinden doğrulup üstadına selam verdi. Yavaş yavaş vedalaşmak için dostlarına gidiyordu. Yıllarca onu bu kadar güzel karşılamış insanlara borcu vardı. Bambuların arasından çıktığında içini bir sevinç kapladı. Sonunda tapınağa dönüyordu. Karşısına ilk çıkan kâr konusunda yardım ettiği çiftçilerden biriydi. Sırtında sedirlerle evine gidiyordu. Yüzündeki ifadeden anladığı anlaşılıyordu.

"Hoşçakal Anty. Bizi unutma tamam mı küçük dostum?"

"Elbette unutm..."

Daha fazla konuşmasına boğazı izin vermemişti. Başını öne eğerek yüzünü sakladı. Düşündüğünden zor olmuştu. Babası gibi görmüştü hep yaşlı çiftçiyi. Sedir yapmayı ondan öğrenmişti. Yaşlı adama sıkıca sarılıp arkasına bakmadan hızla yoluna devam etti...

Yolda çoğu arkadaşıyla karşılaştı ve gönüllerini alarak tekrar açıklığa doğru yola koyuldu. Bambuların arasınaki açıklığa vardığında sediri yanına almaya karar verdi. Esnek bambulardan sediri rulo yapıp bıraktı. Üstadın çok gecikmeyeceğini bildiği için vaktini bulutlara son bir göz atmakla geçirdi..

Misafir

Üstad tahmin ettiğinden erken gelmişti.Ve kısa bir protokol ile veda edilip doğruca tapınağa gittiler.